جناح بندی و اختلاف میان عناصر پ ک ک . پژاک

اختلافات موجود میان جمیل بایک رئیس کنونی و مراد کاریلان رئیس سابق به عناصر رده پائین فرقه انتقال یافت.

انجمن بی تاوان آذربایجان غربی به نقل از منابع داخلی گروه،کادرهای فرماندهی پ ک ک در شرایط کنونی به دوجناح تقسیم شده اند،جناح مراد کاریلان رئیس سابق و جمیل بایک رئیس کنونی ،مراد کاریلان معتقد به جنگ و عملیات های انتحاری نبوده و برعکس جمیل بایک فردی جنگ طلب است و این موضوع نقطه ای تضاد و دو دستگی در پ ک ک شده است.
اکنون جناح بندی و اختلاف در کادر شورای رهبری پ ک ک به رده های پائین گروه منتقل و شماری از فرمانده هان HPG حاضر به اجرای فرمان رئیس کنونی گروه (جمیل بایک) نیستند.
جمیل بایک خود را ملزم به ایدئولوژی و جریان فکری عبدالله اوجالان معرفی می کند ، ولی این موضوع کاملا برعکس و وی مخالف سر سخت سیاست های کنونی اوجالان است.
بعنوان نمونه اوجالان در آخرین پیام خود صلح و مذاکره را تنهاترین راه حل معضل کُرد اعلام داشته و تشکیل کردستان بزرگ را مغایر با منافع کردها خواند و از موضع چندین سال مانیفست کردستان بزرگ عقب نشینی و به خودمدیریتی اکتفا نموده ،ولی اکنون کاملا مشهود و مملموس است ،جمیل بایک رئیس شورای رهبری پ ک ک نسبت به سیاست های اوجالان بی توجه و بی اعتنایی می کند.
طبق آخرین خبرها در این مورد ،سوزدار اوستا از اعضای رهبری ک ج ک برای رفع این مشکل پادرمیانی نموده و از فرمانده هان خواسته برای حفظ انسجام در گروه خود را ملزم به اجرای دستورات صادره از سوی مافوق های خود باشند.

روابط نامشرع اخلاقی و تجاوز به دختران و زنان در فرقه پ ک ک ، پژاک

بهره کشی جنسی از زنان در گروه های تروریستی، پدیده ای زاییده از ماهیت و روابط تشکیلاتی این گروه ها است.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی:مردها نیز در این ساختار برده اند، اما به دلیل بینش منحط و شخصیت بیمار رهبران این گروه ها، زنان بردگان جنسی اند.

می توان گفت که بهره کشی جنسی از زنان، جزء لاینفک گروه های تروریستی ضد اجتماعی که نیروهایشان را به زندگی مخفی، زیر زمینی و ضدخانوادگی ترغیب می کنند می باشد.
این گروه ها در سرتاسر جهان پراکنده اند؛ از آفریقا تا آمریکای مرکزی و خاورمیانه، فارک، ببرهای تامیل، پ.ک.ک، پژاک، مجاهدین خلق و یا کومله… بدون استثنا و با شعار تساوی حقوق زن با مرد، زنان را به بردگان جنسی تبدیل می کنند!
“نژدت بولدان”، روزنامه ‌نگار و شهردار سابق “یوکسک اوآ”، در اروپا با ده نفر از زنان این گروه که از آزار و اذیت عبدالله اوجالان، سردسته “پ.ک.ک” و دیگر سران سازمان به ستوه آمده و فرار کرده بودند، دیدار و گفت ‌و گو کرد.

بولدان که خود نیز در گذشته عضو “پ.ک.ک” بود، متن این مصاحبه ‌ها را به شکل کتاب با عنوان “زن بودن در پ.ک.ک” به چاپ رساند. این کتاب، صورت زشت این سازمان تروریستی را نمایان کرد. طبق آنچه که در این کتاب نوشته شده، عبدالله اوجالان و سایر سران سازمان تروریستی، با زنان زیبایی که در اطراف خود جمع کرده‌اند، «زندگی شیرینی» را می‌گذرانند. سردستگان این سازمان، برای تنبیه زنانی که در مقابلشان مقاومت می‌کنند، به آن ها تجاوز می  کنند.

عبدالله اوجالان، زنانی را که قرار است در اطراف خود داشته باشد، با دقت و وسواس زیادی انتخاب می‌ کرد، به طوری که گویا آنان را برای حرمسرای خود انتخاب می‌ کند. او هر کسی را قبول نمی ‌کرد. برای نزدیک بودن به اوجالان، باید فارغ‌التحصیل دبیرستان یا دانشگاه و جذاب بوده، در صورت لزوم با وی به استخر رفته، ماساژ داده، پاهای او را شست و برای او عشوه نمود. زنانی که تن به خواسته ‌های اوجالان می ‌دهند، حتی اگر در کوه هم باشند، به عنوان پاداش، کرم‌ های مختلف و حنا دریافت می ‌کنند.

زنانی که به فانتزی ‌های جنسی عبدالله اوجالان و دیگر رهبران و سران سازمان تن نداده و فرار کرده بودند، حقایق زندگی در “پ.ک.ک” را این ‌گونه شرح دادند: آپو (عبدالله اوجالان)، بین زنان تبعیض اعمال می ‌کرد. او زنان زشت را دوست نداشت. آپو کسی بود که به تیپ و ظاهر خیلی اهمیت می‌ داد. اگر به زنان زیبایی که فارغ‌التحصیل دبیرستان یا دانشگاه بودند، “عزیزم” و “فدایت شوم” می ‌گفت و آن ها برای او عشوه می ‌کردند، رفتار خاصی را با آنان در پیش می‌ گرفت، فکر می‌ کنید که چرا در خانه ‌های تمرکز، فقط زنان زیبا ماندند؟

عکس ‌هایی وجود دارد که او در استخر با زنان گرفته است. هنگامی که ما در کوه‌ ها و بیابان ‌ها از فرط گرسنگی در حال مرگ بودیم، آن ها در قصرها زندگی می ‌کردند؛ سفره‌ های آنان حتی از سفره  شاهان هم رنگین‌تر بود و حرمسراهای قدیمی را در ذهن من تداعی می‌ کرد.

در داخل حزب، یک طبقه خاص تشکیل شد. طبقه ‌ای که از الهه‌ های اوجالان تشکیل شده و ما به آنان “زنان مرکزی” می ‌گوییم. این طبقه از زنانی تشکیل شده که در جنگ شرکت نکرده ‌اند و خارج از مناطق و شرایط سخت و دشوار، عموماً در قرارگاه‌ ها مانده و خصوصاً در خانه‌ های تمرکز عبدالله اوجالان زندگی کرده‌ اند. این زنان موقعیت کاملاً ممتازی در داخل سازمان دارند. در شرایطی که ما پس از پایان آموزش نظامی حتی یک درخت هم پیدا نمی ‌کردیم که زیر سایه آن استراحت کنیم، برای زنان ستاد مرکزی، چادر دایر شده و سایه ‌بان مهیا می ‌شد. آنان کر‌م‌ ها و حناهایی داشتند که پیدا کردن آنها در کوهستان بسیار سخت بود. این زن ها دست به سیاه و سفید نمی‌ زدند.

زنی بود که بعد از هفت سال جنگ، به آکادمی رفته و پس از پایان تحصیلات، نزد ما آمده بود. تعادل ذهنی و فکری او بر هم خورده بود. اوجالان او را اذیت کرده بود. من متوجه شدم که همه زنان ستاد مرکزی، در خانه‌ های متمرکز واقع در شام زندگی کرده ‌اند.آن  ها می ‌گفتند که پاهای او را شسته و او را ماساژ داده‌ اند. اگر کسی از خدمتگذاری به رهبری خودداری می ‌کرد، پدرش را در می‌ آوردند.

در این گروه از زن به عنوان یک عنصر تعادل استفاده می  شد. آپو در وابستگی نظامی و سیاسی مردان به “پ.ک.ک” و در تمامی زمینه ‌ها از زنان استفاده می  کرد. مبارزات “پ.ک.ک” برای زنان، مبارزه ‌ای است که به یک نفر اختصاص دارد. این مبارزات فقط اوجالان را اساس و مبنا قرار می‌ دهد و به او صفت پیامبری و خداوندی می‌ دهد. در واقع او به نحوی بسیار زشت و کریه از زنان سوء استفاده کرد. همه زنان آلت دست آپو شدند. با ستایش هر چه بیشتر اوجالان، فکر می ‌کردند که خودشان هم آزادتر می ‌شوند.

در “پ.ک.ک”، اعضای معمولی روابط جنسی ندارند؛ این در حالی است که همه کسانی که در ستاد مرکزی بودند، معشوقه داشتند و هر سال با فرا رسیدن فصل بهار، معشوقه خود را عوض می‌ کردند.

تساوی زن و مرد

وضعیت در گروه تروریستی پژاک نیز دست کمی از حزب مادرش یعنی پ.ک.ک ندارد و بلکه بدتر هم هست. در تشکیلات این گروهک، زنان و مردان زندگی اشتراکی با هم دارند. این موضوع به نام تساوی حقوق زن و مرد توجیه می  شود. همین موضوع زمینه سوء استفاده از زنان عضو گروهک را فراهم کرده است .

پژاک از همین موضوع یک حربه تبلیغاتی برای جذب جوانان به سمت خود ساخته است.

عرفان قانعی فرد نویسنده کرد در این باره می نویسد:

زنان و دختران عضو فرقه پژاک -که بنا به جامعه ای سنتی و عقب مانده- از ترس، شرم و یا آبروی خود هرگز نتوانستند به زیستن عادی شان برگردند و درباره تجاوز به خود توسط این گروهک ضد انسان، حرفی بر زبان نمی آورند تا بتوان واقعیت ها را برملا کرد. این فرقه فقط توانسته بعضی از افراد بی سواد و کم سواد را فریب دهد و پس از شستشوی مغزی، کاری کند که افراد نتوانند به راحتی از آن جدا شوند، یعنی راه بازگشت آنان را به جامعه بسته است. پژاک با حرف های دهن پرکن، دختران ساده کرد روستایی را فریب می دهد. نمونه اسامی دختران عضو پژاک که به خاطر تجاوز جنسی خودکشی کرده اند:

دوله نودیده (کد زیلان)، شیرین آمود (کد آیتن)، رحیمه یاشار (کد ریحان)، سحر فیلیز (کد سوزدار)، هدیه زنگین (کد بریوان)، سونگول سالمان (کد روزرین)، فاتما بایسال (کد ژیندا)، امینه عثمان (کد آهین ) و … .

اوجالان درباره “ارزش و احترام” به زنان صحبت کرده است در حالی که در فرقه اش، زنان و دختران هیچ جایگاهی ندارند و در بسیاری از موارد مورد تجاوز قرار می گیرند. پیش از این گزارش‌هایی در مورد فساد اخلاقی رهبران “پ.ک.ک” و سوء استفاده آنان از دختران پیوسته به “پ.ک.ک” منتشر شده بود. در صدر این افراد هم نام عبدالله اوجالان قرار دارد.

ازدواج در پژاک ممنوع اما داشتن روابط نامشروع مخفی، امری رایج است. پ.ک.ک و پژاک ادعا می کنند که اعضای آنان نباید ازدواج کنند و یکی از شعارهای اصلی این فرقه توجه خاص به حقوق زنان و احترام به آن می باشد، اما در عمل چنین نیست. عثمان اوجالان ۶۰ ساله، برادر رهبر پ.ک.ک دو بار ازدواج کرد آن هم با دو دختر جوان ۳/۱ سنش (یکی ۲۱ ساله اهل منطقه قطور خوی و دیگری ۲۲ ساله اهل آکره کردستان). البته بدون این که روال متداول جامعه را طی کند. رهبر پژاک نیز با یک دختر آلمانی ازدواج کرده است. او مقیم آلمان است و در جایی گرم و نرم ادعای مبارزه برای کرد را دارد در حالی که اعضای سیه روز و ساده هم حق ازدواج ندارند، از سوء تغذیه رنج می برند و حق بازگشت هم ندارند. مردم کرد در ترکیه و عراق زندگی اقتصادی سختی را می‌گذرانند، اما روزنامه “ملیت”، نوشت که عثمان اوجالان ۵/۲ کیلو طلا به زن جدیدش داد و هزینه ازدواجش نیز ۵۲ هزار دلار بوده است.

فراخوان انجمن بی تاوان /برگزاری مسابقه با اهدای جوایز نفیس و ارزنده

انجمن بی تاوان آذربایجان غربی در راستای ارتقاء اهداف انجمن (مرکز بررسی آسیب های ناشی از تروریسم )از همه اساتید و دانشجویان کُرد،نخبگان علمی ، فعالان مدنی ،سیاسی و عموم علاقمندان در این حوزه، دعوت بعمل آورده تا در عرصه مقاله نویسی،کاریکاتور،نقاشی ،عکس ،انیمیشن و فیلم کوتاه با مضامین جنایت و خشونت گروهک تروریستی پژاک پ ک ک بر علیه مردم کُرد ما را یاری نمایند.
انجمن بی تاوان به بهترین آثار جوایز نفیسی اهدا خواهد کرد.
ارتباط یا ما
ایمیل:[e-mail]
تلگرام:bitawanNGO@
فیسبوک:https://www.facebook.com/bitawan.info/
وب سایت:bitawan.com

سفر دکتر روحانی به مهاباد و شکست سیاسی پژاک

انجمن بی تاوان آذربایجان غربی :سفر دکتر روحانی به شهرستان کردنشین مهابادپیامدهای مثبتی را در پی داشته و احزاب کُردی بویژه پژاک به این نکات مثبت این سفر واکنش نشان داده و بدنبال سیاه نمایی جنبه های مثبت این سفر هستند.
هم وطنان کُرد زبان چندین روز مانده به سفر دکتر روحانی به استان آذربایجان غربی با تشکیل ستاد استقبال مردمی از رئیس جمهور ، تمام زیر ساختارهای مورد نیاز این سفر را با علاقه مندی بسیار فراهم کرده بودند.

در ذیل اشاره کوتاهی به نکات مثبت سفر دکتر روحانی به شهرستان کردنشین مهاباد می کنیم
– بهره برداری از پتروشیمی مهاباد به عنوان بزرگترین مجتمع صنعتی و تولیدی غرب کشور

-استقبال و حضور پرشور مردم مهاباد و شهرستانهای کرد زبان استان از ساعات اولیه صبح روز سه شنبه و در دست دست داشتن پلاکاردهای خوشامدگویی به رئیس جمهور قابل توجه بود.

– با وجود اینکه از قبل اعلام شده بود مراسم حضور رئیس جمهور و سخنرانیهای وی از شبکه ملی و نیز شبکه استانی پخش می شود اما بسیاری مردم مهاباد و شهرستانهای کردزبان استان از اولین ساعات بامداد در ورودی های ورزشگاه آزاد مهاباد چشم انتظار ورود رئیس جمهور بودند.

-در دست داشتن پرچم های سه رنگ جمهوری اسلامی ایران به همراه حمل پوسترهای حاوی تصاویر مقام معظم رهبری و رئیس جمهور کشورمان جلوه ویژه ای به فضای ورزشگاه بخشیده بود.

-حضور بسیاری از مردم این شهرستان با لباس های کردی و محلی و به همراه داشتن دست نوشته هایی به زبان کردی حاوی خوشامدگویی به رئیس جمهور نیز در این سفر قابل توجه بود.

– پخش آهنگ های محلی و کردی به همراه اجرای زنده موسیقی محلی توسط گروه های موسیقی کردی و نواختن دهل، دف نوازی و سرنا نیز در ورزشگاه نظر هر ببینده ای را به خود جلب می کرد.

– با وجود اینکه سامانه سامد در این سفر راه اندازی شده ولی مردم مهاباد همچنان تلاش داشتند در مسیر ورود خودروی حامل رئیس جمهور به ورزشگاه، نامه ها و مطالبات خود را مستقیم بدست رئیس جمهور برسانند.

– بیان جملاتی چون بژی مهاباد (زنده باد مهاباد) و بژی خلق کُرد (زنده باد مردم کُرد) توسط رئیس جمهور، شور و شعف خاصی در میان استقبال کنندگان ایجاد کرد.
گروهک تروریستی توهم زده پژاک چنین رفتار و علاقه مندی هم وطنان کُرد زبان به نظام جمهوری اسلامی را برنتافته و این رفتار از سوی هم وطنان کُرد را شکست سنگین سیاسی حزب دانسته و بدنبال سیاه نمایی هستند.
کادرهای رده بالای گروه همانند ریزان جاوید ،باران بریتان با صدور بیانیه ها و مصاحبه های تلویزیونی تلاش می کنند پیامدهای مثبت سفر دکتر روحانی را به چالش و افکار عمومی را منحرف سازند ، طرح عنوانی مضحکانه از سوی گروه که بیشتر جنبه توهین به شعور مردم کُرد را دارد.
اعتبار دهی رئیس جمهور به هویت و فرهنگ کردی در این سفر، پژاک را با بیشتر از هر چیزی دچار بحران و شکست کرده است، چرا که هویت و لباس کُردی و زبان کُردی از ابزار مهم و بنیادین پژاک در برانگیختن احساسات و هیجانات مردم کُرد به حساب می آید.
اکنون شعارهای فریبنده پژاک برای مردم کُرد ایران اسلامی رنگی نداشته و قوم فهیم کُرد وفاداری خود را به نظام جهوری اسلامی ایران و ولایت فقیه مثل سنوات گذشته به اثبات رسانند.

شکنجه روحی افراد زیر ۱۸ سال در پژاک

پژاک از بدو تاسیس  قدرت تصمیم گیری نداشته ، چرا که همیشه از خارج هدایت و بر اساس راستای منافع دیگران کار می کند

پژاک دست نشانده پ ک ک و بر طبق فلسفه کمونیزم بنا شده است و ذاتا کمونیزمها به غیر از خود و اید ئولوژیشان به هیچ یک از اعتقادات و تفکرات جداگانه ارزش قائل نیستد و ذاتا تمامی ادیان الهی را رد می کنند وحتی هستی خداوند را نیز رد می کنند
در افکار عمومی جامعه این موضوع اثبات شده است که تمام گروه های تروریستی بویژه پ ک ک و پژاک ، کلمات و الگوها را به شکل وارونه جلوه می دهند. طبق اسناد بدست آمده ثابت شده که در فرقه ها جنایتها و پایمال کردن حقوق انسانها حد وحدودی ندارند ، چرا که خشونت ماهیت ذاتی تروریست ها می باشد، پژاک هر آنچه را که مناطق کردنشین انجام داده تماما بر عکس شعارهایشان بوده چرا که اکثریت قربانیانی که توسط پژاک به قتل رسیده اند کرد تبار هستند و اکر واقعا پ ژاک مدعی حقوق انسانهاست چرا انسانهای بی گناه را برای قدرت  گیری فرقه  می کشند .
واژه انسان برای پژاک تنها کاربرد ابزاری دارد و از انسانها مانند ابزار استفاده می کنند مثلا در باره : حبیب گل پری پور تا قبل از اعدام او را یک فعال سیاسی تلقی می کرد ولی زمانی که اعدام شد حبیب گلپری پور را کادر پژاک معرفی کرد .
پژاک با اتهامات واهی به عناصر خود فرد را به کام مرگ می فرستد.

شکنجه روحی اعضاء زیر ۱۸ سال از راهکاری فرقه بمنظور محیا سازی و تبدیل نوجوان به انسان های بی رحم و خونریز است.
پژاک با شکنجه های روحی و روانی در زندان های خود حقوق انسانی را پایمال می کند. از جمله شیوه های شنکنجه وحشتناک در پژاک می توان به سوزانیدن نایلون ،دادن آب شور به جای آب آشامیدنی ،ندادن غذا و یا دادن پسمانده غذاهایشان و کندن قبر متهم به دست خوده متهم و نگه داری متهمان در زیر غارهای تاریک و زیر خاک که معمولا مرطوب و سرد و یا اینکه نگه داری چندین متهم در یک محیط تنگ …. اشاره نمود
اعدام و گلوله باران کردن متهمان در جلو دیگر اعضا و ایجاد ترس و رعب در دیگران نوعی دیگر از شکنجه های روحی محسوب می شود.

پژاک با بکارگیری این گونه شکنجه های وحشیانه ، افراد زیر ۱۸ سال را تبدیل به قاتلان  حرفه ای  می کند.
پژاک مدعی است که سامان نسیم در زمان دستگیری به سن قانونی نرسیده بود ولی در داخل گروه افراد زیر ۱۸ را مسلح کرده و به جنگ اعزام می کنندو این ادعای پژاک کاملا در تضاد می باشد.

پژاک از سامان نسیم حمایت می کند، در  حالی صدها نوجوان (همراه عکس و مشخصات )که زیر ۱۸ سال در پژاک به قاتل تبدیل شده اند ، در اینجا بایستی این موضوع مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرد  چرا پژاک از افراد زیر ۱۸ سال  را مسلح و به در جنگ ها اعزام می کند؟