دوگانگی سیاسی در خط مشی «پ ک ک» /مراد کاریلان و رضا آلتون از مخالفان سیاست کنونی «پ ک ک»

به گزارش سرویس بین المل انجمن بی تاوان :زمانی عبدالله اوجالان مستقیما پ ک ک را مدیریت می نمود ، در آن مقطع کسی جرات نمی کرد به صراحت با ایده ها و سیستم مدیریتی پ ک ک مخالفت و یا انتقاد نماید ، اگر کسی هم مخالف سیستم مدیریتی پ ک ک بود نمی توانست اعتراض و یا انتقاد نماید، سکوت پیشه می نمود و همانند یک مرید تابع دستورات اوجالان بود .

کلام اوجالان در پ ک ک فصل و الخطاب بود و بایستی بدون سئوال و جواب اطاعت می شد و با یک تعبیر فرقه ای “رهبر همه چیز را می داند “ویا “رهبر بر همه چیز آگاه است “مجبور به اطاعت و تسلیم اراده عبدالله اوجالان می شدند زیرا هر کس می دانست که رهبر مساوی پ ک ک و هیچ کس در داخل سیستم پ ک ک نمی توانست فکر خود را بیان کند و پ ک ک به یک سیستم جامد و غیر انعطاف پذیر تبدیل شده بود و مخالفت با پ ک ک را مخالفت با تفکر رهبری تلقی می کرردند و ذاتا جزای ان مرگ بود و به همین علت صدها نفر کشته شدند
اما با دستگیری عبدالله اوجالان در سال ۱۹۹۹میلادی پ ک ک با چالشی بزرگ روبه رو شد . چالش مدیریت پ ک ک در غیاب عبدالله اوجالان ،چالشی که هم اکنون سران گروه با آن دست و پنچه نرم می کنند. در آن مقطع حساس سران و فرمانده هان پ ک ک شورای رهبری پ ک ک را تشکیل شد و با روی کار آمدن هفت نفر در غیاب اوجالان شکافها و تضادها پدیدار و دقیقا در کنفرانس ۲۰۰۲ دو گانگی و باند بازی در سیاست های پ ک ک ایجاد شد.

جناح بندی و انشعاب در پ ک ک پس از دستگیری عبدالله اوجالان بوجود آمد. جناح محافظه کار با رهبری جمیل بایک و دوران کالکان و جناح اصلاح طلبان و یا رفرمیستها با رهبری عثمان اوجالان و نظام الدین تاش حاصل اختلاف و دوگانکی میان اعضای شورای رهبری پ ک ک پس از دستگیری اوجالان بود .
این دوگانگی و جناح بندی تا سال ۲۰۰۶ ادامه یافت ،ولی این شکاف ایدئولوژیک در سال ۲۰۰۴۴ با برگزاری کنگره خلق به اوج خود رسید و اختلاف میان این دو جناح بصورت علنی هویدا گردید.

رفرمیستها یا همان اصلاح طلبان براین مدعی بودند که پ ک ک باید تغییر کند و از یک سیستم نظامی به یک سیستم اجتماعی روی آورد و با چنگ نمی توان به هدف رسید و عبدالله اوجالان به عنوان  رهبر معنوی برای کردها معرفی شود  زیرا وی در زندان است و نمی تواند مستقیم کارهارا مدیریت کند از لحاظ سیاسی و دیپلماسی با امریکا و اسریئل رابطه داشته باشیم.
جمیل بایک رئیس کنونی پ ک ک و جناح محافظه کاران  تمامی ایده های رفرمیستها را به شدت ترد و اعلام داشت پ ک ک باید مثل گذشته باشد و تنها راه رسیدن به هدف را رویکرد نظامی و چنگ در ترکیه را می دانستند
عبدالله اوجالان رهبر در بند پ ک ک در واکنش به ایجاد دوگانکی و جناح بندی در پ ک ک، این تضاد را یک نوع جنگ میراث تلقی کرد و وی در کتاب دفاع از یک خلق چنین می گوید :
“ممکن است در درون جنبش اشخاص ابله و احمق ،پست و توطئه چین و اخلاگر وجود داشته باشند اما به هیچ وجه این اوضاع و احوال اخیر را معنادار نمی بینم به باندگرایی سیاسی تشبیه می کنم حال اگر محدود باشند به خودشان بماند مهم نیست .اما اگر فرد در مسائل سیاسی و نظامی و ایدئولوژیک نفوذ کند خطر ناک می شود ودر عین حال به حدی ابله اند که نمی داند از ابوجهل نیز جاهلترند
جدایی عثمان اوجالان و نظام الدین تاش به همراه گروهی از عناصر دیگر از گروه پ ک ک حاصل نهایی این اختلاف و دو گانگی سیاست در پ ک ک بود.
امروزه هم دوگانگی در پ ک ک با نام های متفاوت به چشم می خورد ولیدر ماهیت یکی بوده ، عده ای محافضه کار که جمیل بایک و دوران کالکان و مصطفی قره سو وابسته به ایده دگماتیک سر کشی آن را می کنند، این جناح بنام چپ گرایان دهه ۷۰و۸۰میلادی معروف هستند و بر این باور دارند که چنگ مسلحانه تنها راه رهایی است وبا دیگاه ایدئولوژیک به تمام مسائل می نگرند و تا حدودی خود را سوسیالیزم می نامند و دیگر احزاب کردی را خیانت کار و مزدور تلقی می کنند و اعتقادی به پرچم کردستان ندارند و ادعا می کنند که انها بهترین و راسترین هستند و هرکس در کردستان با باید مطیع انها باشند و تقریبا یک دیدگاه کورکورانه داشته  وخود را مریدان راه عبدالله اوجالان می دانند.

امروزه هم گروه رفرمیست یا اصلاحات با چهره ای جدید تحت عنوان ملی گرایی حرکت می کنند ،این افراد چنگ را تنها یک متد می داند و ارتباط را با دیگر گروهای کردی مفید می خوانند  و گرچه این جناح را ابتدا عثمان اوجالان و نظام الدین تاش در پ ک ک بوجود آورده اند  اما امروزه مراد قره ییلان و رضا التون این جناح را با نام دیگری سرکشی می کنند ،این جناح  بر این باورند که با حمایت امریکا می توان به هدف رسید این جناح نیز از  طرف بارزانی ها هم حمایت می شوند .
جناح رفرمیست یا اطلاحات همیشه  در پ ک ک با شکست مواجه شده است زیرا آنان را بنامها ی چته و تصفیه گر نام می نهند و  آنان را از صفحه پ ک ک پاک می کنند زیرا سیستم پ ک ک بر اساسی طرح ریزی شده است که نمی تواند تفکرات گوناگون را در خود حفظ کند و یا اینکه بتواند تفاوتها را تحمل کند زیرا یک سیستم فرقه ای همیشه سعی بر این دارد که یک رنگ و تک تیپ شود و پ ک ک هیچ زمانی قدرت تغییر و تحول را ندارد که به مراحل جدید ی روئ اورد
و تاثیرات این دوگانگی بر تمامی کادرها و دیگر احزاب وابسته به پ ک ک را دارد و هر جناح سعی می کند که کادرهای جناح مخالف را تصفیه کند

بروز تنش و اختلاف میان مراد کاریلان و جمیل بایک/بارزانی عامل این تنش و اختلاف است.

جمیل بایک و مراد کاریلان از کادرهای رهبری پ ک ک در خصوص برقراری روابط با بارزانی ها اختلاف نظر داشته و این اختلاف نظر منجر به بروز تنش و اختلافات در کادر شورای رهبری پ ک ک گردید

به گزارش انجمن بی تاوان آذربایجان غربی به نقل از منابع داخلی ترکیه،عملیات های گسترده دولت علیه گروه تروریستی پ ک ک در شهرهای کردنشین و کوه های قندیل ،این گروه تروریستی را دچار تزلزل کرده است.پ ک ک در سال ۲۰۱۶ پ ک ک شمار قابل توجهی ازنیروهای انسانی و امکانات لچستیکی خود را از دست داد.
گروه تروریستی پ ک ک در حال حاضر در شنگال،مناطق کردنشین سوریه و ترکیه در حال جنگ می باشد ، طولانی شدن جنگ فرسایشی ، پ ک ک را در مسیر ایزوله شدن قرار داده است.
اما روابط دیپلماتیک مسعود بارزانی با کشور ترکیه از جمله فاکتورهای تضعیف پ ک ک در این مقطع محسوب می گردد. پ ک ک با بهبود روابط میان بارزانی و ترکیه نسبت به رفتار بارزانی واکنش نشان داده و خاندان بارزانی را خائن به کردستان نامیده اند، اختلافات پ ک ک با بارزانی ها روز به روز افزایش یافته و آتش این اختلافات هم اکنون به درون فرقه نیز کشیده شد.
مراد کارییلان فرمانده نظامی و رئیس سابق پ ک ک بر این باوراست ،حزب پارت دمکرات (بارزانی) تاثیر بسزایی در تحولات کردستان داشته و نبایستی با این حزب دشمنی کرد و بر قراری روابط با این حزب را در راستای منافع گروه می داند ، ولی جمیل بایک رئیس مشترک پ ک ک کاملا برعکس مراد کارییلان می اندیشد و بارزانی ها را عامل اصلی در نابودی کردستان می داند، جمیل بایک همکاری حزب پارت دمکرات با اردوغان را مهمترین شناسه خیانت بارزانی خوانده و خاندان بارزانی را به دزدی از منابع زیر زمینی و اموال کردها متهم می کند.
این اختلاف نظر های قدیمی میان دو رهبر پ ک ک به تازگی منجر به بروز اختلافات شدید در گروه شده است .مراد کارییلان با تاکید بر این موضوع که ارتش ترکیه بهار امسال از خاک اقلیم کردستان عراق به قندیل حمله خواهد کرد ، بهبود روابط با بارزانی مانعی بزرگ در تحقق این امر می داند ولی جمیل بایک چنین نظری نداشته و ایجاد روابط با بارزانی را راهکار مناسبی برای جلوگیری از این حملات نمی داند.
خروج نیروهای پ ک ک از شنگال نیز از جمله موضوعات اختلافی دیگر میان جمیل بایک و مردا کاریلان می باشد.
اکنون شورای رهبری پ ک ک به دو دسته تقسیم شده ،عده ای مخالف برقراری روابط با بارزانی ها و عده ای دیگر موافق با بر قراری روابط با بارزانی…

پ ک ک:هیچ کسی حق ندارد برای اوجالان خودسوزی کند

مراد کاریلان خودسوزی کردها در حمایت از اوجالان را باطل خوانده و اعلام کرد امروزه از این سیاست گذر کرده ایم و برای آزادی اوجالان هر کسی چنین اقدامی نماید از دیدگاه ما شهید تلقی نخواهد شد.

به گزارش انجمن بی تاوان ،مراد کارییلان فرمانده نیروهای نظامی پ ک ک در مصاحبه با شبکه استرک تی وی ، به مناسبت ۱۵ فوریه سالروز دستگیری اوجالان باردیگر سیاست های دولت ترکیه را توطئه بین الملی اعلام کرد.
مراد کارییلان در این مصاحبه به موضوع جدیدی اشاره داشته و گفت: “دیگر هیچ کسی حق ندارد برای محکوم کردن توطئه بین الملی علیه اوجالان ،خود را آتش زند و هرکس چنین اقدامی نماید ما وی را بعنوان شهید تلقی نخواهیم کرد ”
ناگفته نماند ،پ ک ک در حرکتی تبلیغی ، افراد مبتلا به بیماری های روحی و روانی را وادار می نمود تا اقدام به خودسوزی کنند ، و این خودسوزی را فدایی در راه آرمان های اوجالان و برای آزادی اوجالان تبلیغ می کرد.
اکنون مراد کاریلان در مصاحبه اخیر خود این حرکت را باطل خوانده و اظهار داشت :”امروزه از این سیاست گذر کرده ایم و برای آزادی اوجالان باید سازماندهی و آموزش های لازم را ببینم”
از سخنان مراد کاریلان می تواند به دو نکته قابل ملموس و مشهود دست یافت ، اول اینکه پ ک ک تاریخ مصرف اوجالان را تمام شده فرض می نماید چرا که در ۱۹ سپری شده از دستگیری اوجالان نتوانست نتیجه ای مقبول از مبارزات خود بدست آورد. شخص مراد کاریلان در سال ۲۰۱۳ گفته بود که امسال سال آزادی رهبر آپوست و اکنون سه سال از آن تاریخ سپری شده است.
دوم اینکه پ ک ک در سال گذشته عملیات های انتحاری در شهرهای ترکیه را سر فصل مبارزات خود قرار داده و به احتمال یقین افراد مبتلا به بیمارهای روحی و روانی را در عملیات های انتحاری سازماندهی خواهد کرد.

مرادکاریلان:جنگ مسلحانه در ایران مغایر با سیاست پ ک ک است.

استراتژی جنگ مسلحانه در مناطق کردنشین خاورمیانه از سیاست های کلان پ ک ک بوده ، ولی   جنگ مسلحانه از نظر سران پ ک ک و پژاک  در کردستان ایران مغایر با سیاست های گروه است ؟!

به گزارش انجمن بی تاوان آذربایجان غربی : مرادکاریلان فرمانده نیروهای نظامی پ ک ک -پژاک در مصاحبه با شبکه نوروز تی جنگ و عملیات مسلحانه در مناطق کردنشین ایران  را مغایر با سیاست های کنونی پ ک ک – پژاک اعلام  کرد.

مراد کاریلان   هر گونه جنگ و درگیری در مناطق کردنشین ایران را اقدامی اشتباه عنوان کرده و گفت ما مخالف جنگ در مناطق کردنشین ایران هستیم ، کاریلان همچنین تاکید کرد که کردهای ایران نبایستی وارد جنگ های مذهبی شوند

اظهارات مراد کاریلان کاملا با سیاست های کنونی پ ک ک  پژاک در تناقضی آشکار است.

سیاست کلان و کنونی پ ک ک تدوام جنگ در مناطق کردنشین خاورمیانه بوده و ادامه جنگ در مناطق کردنشین  را حرکت رو به جلوی گروه می داند،  ولی در مورد مناطق کردنشین ایران چنین نظری ندارند؟!

شکست ها و ناکامی های متوالی گروه در عرصه ای سیاست و جنگ مسلحانه شرایط کردستان ایران را با سایر مناطق کردنشین خاورمیانه متمایز کرده است ، عدم همراهی کردهای ایران و نداشتن مشروعیت قانونی در میان هم وطنان کُرد یکی از مهمترین عوامل ناکامی های گروه محسوب می شود.

اقندار و امنیت موجود در مناطق کردنشین ایران به همت و تلاش نیروهای مردمی خود منطقه بوده و مقابله کردها با احزاب تروریستی مانعی بزرگ در عدم  پیشبرد اهداف گروه ها و احزاب است.

جناح بندی و اختلاف میان عناصر پ ک ک . پژاک

اختلافات موجود میان جمیل بایک رئیس کنونی و مراد کاریلان رئیس سابق به عناصر رده پائین فرقه انتقال یافت.

انجمن بی تاوان آذربایجان غربی به نقل از منابع داخلی گروه،کادرهای فرماندهی پ ک ک در شرایط کنونی به دوجناح تقسیم شده اند،جناح مراد کاریلان رئیس سابق و جمیل بایک رئیس کنونی ،مراد کاریلان معتقد به جنگ و عملیات های انتحاری نبوده و برعکس جمیل بایک فردی جنگ طلب است و این موضوع نقطه ای تضاد و دو دستگی در پ ک ک شده است.
اکنون جناح بندی و اختلاف در کادر شورای رهبری پ ک ک به رده های پائین گروه منتقل و شماری از فرمانده هان HPG حاضر به اجرای فرمان رئیس کنونی گروه (جمیل بایک) نیستند.
جمیل بایک خود را ملزم به ایدئولوژی و جریان فکری عبدالله اوجالان معرفی می کند ، ولی این موضوع کاملا برعکس و وی مخالف سر سخت سیاست های کنونی اوجالان است.
بعنوان نمونه اوجالان در آخرین پیام خود صلح و مذاکره را تنهاترین راه حل معضل کُرد اعلام داشته و تشکیل کردستان بزرگ را مغایر با منافع کردها خواند و از موضع چندین سال مانیفست کردستان بزرگ عقب نشینی و به خودمدیریتی اکتفا نموده ،ولی اکنون کاملا مشهود و مملموس است ،جمیل بایک رئیس شورای رهبری پ ک ک نسبت به سیاست های اوجالان بی توجه و بی اعتنایی می کند.
طبق آخرین خبرها در این مورد ،سوزدار اوستا از اعضای رهبری ک ج ک برای رفع این مشکل پادرمیانی نموده و از فرمانده هان خواسته برای حفظ انسجام در گروه خود را ملزم به اجرای دستورات صادره از سوی مافوق های خود باشند.